Misa została wykuta z jednego grubego kawałka srebrnej blachy, udekorowana stylizowanym kwiatem lotosu (waga 804,1 grama, średnica 28,9 cm, wysokość 4 cm). Konstrukcja czaszy jest świetnie przemyślana, ponieważ napełniona płynem do określonej wysokości, daje się utrzymać w jednej ręce. W sprawnym podawaniu wina królowi zapewne niemałą rolę odgrywał kunszt i gracja podczaszych.
Inskrypcja wokół czaszy zapisana w staroperskim języku nie pozostawia najmniejszych wątpliwości, do kogo należała. Napis głosi: „Artakserkses, wielki król, król królów, król krajów, syn króla Kserksesa, Kserksesa syna króla Dariusza, Achemenika, w którego domu powstał ten spodek do picia”.
Jest wysoce prawdopodobne, ze tym właśnie naczyniem posługiwał się podczaszy Artakserksesa I Długorękiego – Nehemiasz – późniejszy namiestnik Jerozolimy, inicjator odbudowy murów miasta zburzonych przez Babilończyków w 607 r.p.n.e.
Król Artakserkses I Długoręki wstąpił na tron w 475 r p.n.e. i władał najpotężniejszym w tym czasie imperium światowym.
Dlaczego najbogatszy człowiek ówczesnego świata używał srebrnych naczyń?
Wydaje się to nieprawdopodobne, żeby nie mógł sobie pozwolić na złotą zastawę. Oddelegowanych do odbudowy Świątyni i murów Jerozolimy wygnańców żydowskich odprawionych do Judei pod wodzą Ezdrasza oraz Nehemiasza obdarował bardzo hojnie.
W starożytnej Persji, jak i w innych cywilizacjach starożytnych złoto miało znacznie większą wartość od srebra. Nie inaczej jest obecnie. Srebro w starożytności pozyskiwano dość łatwo przez wytapianie rud ołowiu. Skąd więc pomysł na naczynie do picia wykonane z mniej szlachetnego materiału do użytku na opływających w luksusy i drogocenne przedmioty dworze imperatora?
Starożytne wykorzystanie antyseptycznych właściwości srebra
Istnieją dowody na to, że starożytni Grecy znali antyseptyczne działanie srebra. Odkryto wysoce toksyczny wpływ tego metalu na drobnoustroje. Ludzie używający srebrnych naczyń nie chorowali na choroby przewodu pokarmowego. Podobno używanie ich chroniło również przed infekcjami górnych dróg oddechowych. Niewykluczone że wiedza ta była już dostępna w starożytnej Persji. W późniejszych czasach srebra używano do dezynfekcji wody i konserwowania żywności, a także do leczenia oparzeń i ran. W XIX wieku marynarze podczas długich wypraw umieszczali srebrne monety w beczkach z wodą i winem, by zachowały świeżość. Również obecnie docenia się te naturalne właściwości srebra, czego dowodem są różne preparaty o działaniu antyseptycznym zawierajace ten pierwiastek.